Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/xpress/public_html/components/com_k2/models/item.php on line 763

Η παρουσίαση του νέου χειμερινού προγράμματος, στη Στέγη.

Πότε: 27 Σεπτεμβρίου 2012
Που: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Τι: Παρουσίαση προγράμματος 2012 - 2013
Γιατί: Χθες, Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012, στις 8 μ.μ., στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάστηκε το πρόγραμμα για την καλλιτεχνική περίοδο 2012 - 2013.
Στην κατάμεστη Κεντρική Σκηνή της Στέγης δημοσιογράφοι, συνεργάτες, εκπρόσωποι πολιτιστικών φορέων, "Φίλοι" της Στέγης και καλλιτέχνες ενημερώθηκαν για τις παραστάσεις που θα μας συντροφεύουν αυτό το χειμώνα.

Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε παρουσία του Αν. Υπουργού Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού, Κώστα Τζαβάρα.
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου.
Το πρόγραμμα παρουσίασε η ομάδα προγραμματισμού της Στέγης: Χρήστος Καρράς (Εκτελεστικός Διευθυντής / Υπεύθυνος Τομέα Μουσικής), Αφροδίτη Παναγιωτάκου (Εκτελεστική Υποδιευθύντρια / Διευθύντρια Επικοινωνίας & Marketing), Κάτια Αρφαρά (Υπεύθυνη Τομέα Θεάτρου & Χορού) και Μαριλένα Β. Καρρά (Υπεύθυνη Τομέα Εικαστικών).
Όσοι βρέθηκαν χθες στη Στέγη είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια ιδιαίτερη βραδιά, με πρωταγωνιστές τους δημιουργούς, την τέχνη, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση.
Μετά το τέλος της παρουσίασης όλοι οι προσκεκλημένοι απόλαυσαν ποτό και finger food στη Hytra, στην ταράτσα της Στέγης, με θέα 360ο.

 


ΧΟΡΟΣ 2012 - 2013
Και αυτή τη χρονιά η Στέγη στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες και τις ομάδες υψηλού επαγγελματικού επιπέδου με προσωπικό στίγμα και συνεπές έργο, συνδιαλέγεται με μη δυτικές κουλτούρες, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα καταξιωμένους καλλιτέχνες, προσκαλεί γνωστούς, κορυφαίους χορογράφους της διεθνούς σκηνής.
▪ Τη νέα σαιζόν ανοίγουν οι RootlessRoot, δηλαδή η Λίντα Καπετανέα και ο Jozef Frucek (Γιόζεφ Φρούτσεκ), που επιστρέφουν στη Στέγη, αυτή τη φορά στην Κεντρική της σκηνή, με μια διεθνή παραγωγή που φέρνει μαζί τους ζωντανά στη σκηνή τον John Parish (Τζον Πάρις). Ο γνωστός Βρετανός ροκ μουσικός, δημοφιλής κυρίως από τις συνεργασίες του με την PJ Harvey, θα παίξει με την μπάντα του γνωστά κομμάτια από παλαιότερες δουλειές του αλλά και πρωτότυπη μουσική γραμμένη ειδικά για την παράσταση. Kireru ο τίτλος της νέας δουλειάς των RootlessRoot, δηλαδή ξέσπασμα στα ιαπωνικά. Μια παράσταση για την απώλεια ελέγχου στη σημερινή, υπέρ-πειθαρχημένη κοινωνία, για τα περιθώρια αντίδρασης στην κυρίαρχη λογική, τη δυνατότητα διαφυγής στον κόσμο των ονείρων – ένα ξέσπασμα οργής και ποίησης με οκτώ χορευτές από όλο τον κόσμο.
▪ Μαζί μας φέτος για πρώτη φορά η Ξένια Θεμελή και η ομάδα default (Αλεξία Μπεζίκη και Καλλιρόη Παπαδοπούλου). Θα μας παρουσιάσουν τις Ιστορίες καιρού για θεατές κάθε ηλικίας. Ένα σύνθετο θέαμα στα όρια μεταξύ χορού, θεάτρου, μουσικής και πλαστικών τεχνών βασισμένο στο Παραμύθι με τα χρώματα του Αλέξη Κυριτσόπουλου.
▪ Από το πρώην βελγικό Κονγκό έρχεται στη Στέγη ο καταξιωμένος τα τελευταία χρόνια στις σκηνές της Ευρώπης Faustain Linyekula (Φωσταίν Λινυεκουλά), χορευτής, χορογράφος, μουσικός, εικαστικός και περφόρμερ, γνωστός για την πολιτική και κοινωνική διάσταση της τέχνης του. Σημαντική μορφή του σύγχρονου αφρικανικού χορού, σε αυτή την πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα θα παρουσιάσει την πλέον προσωπική δουλειά του με τίτλο Cargo. Ένα ταξίδι επιστροφής στην παιδική του ηλικία και στις μυστικιστικές τελετές του Obilo, του χωριού όπου γεννήθηκε.
▪ Με ένα επικών διαστάσεων σόλο επιστρέφει στην Αθήνα ο φημισμένος Βρετανός χορευτής και χορογράφος Akram Khan (Άκραμ Καν) και ευχαριστούμε το Βρετανικό Συμβούλιο για τη στήριξή του σε αυτή τη μετάκληση. Το Desh (πατρίδα στη βεγγαλική γλώσσα) αποτελεί μία από τις πλέον προσωπικές δουλειές του Καν και το πιο ολοκληρωμένο, σύμφωνα με τους κριτικούς, μέχρι σήμερα έργο του. Ένα φανταστικό ταξίδι ογδόντα λεπτών στον τόπο καταγωγής του, το Μπαγκλαντές, όπου ο Καν αναζητά τις ρίζες της τέχνης του και της ταυτότητάς του (η δουλειά του εμπνέεται από τον ινδικό χορό κατάκ). Μαζί του μια ομάδα εξαιρετικών συνεργατών, όπως ο βραβευμένος με Όσκαρ Tim Yip που έχει την ευθύνη για το εντυπωσιακό εικαστικό περιβάλλον.
▪ Από τη Νέα Ζηλανδία και το μακρινό Όκλαντ θα έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Lemi Ponifasio (Λέμι Πονιφάζιο) και η ομάδα του ΜΑU. Εμβληματική μορφή του σύγχρονου χορού, με σπουδές φιλοσοφίας και πολιτικών επιστημών, ακτιβιστής και διεθνώς καταξιωμένος χορογράφος, με τους Μαορί περφόρμερ του θα παρουσιάσουν στη Στέγη το Birds with Skymirrors, μια παράσταση-καταγγελία για την τεράστια έκταση μη ανακυκλώσιμων αποβλήτων που έχει δημιουργηθεί στο κέντρο του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι σημερινές έντονες ανησυχίες για την κλιματική αλλαγή συναντούν τις τελετουργίες και τους αρχέγονους μύθους των Μαορί. Εικόνες υπνωτικής ομορφιάς στα όρια μεταξύ χορού και πλαστικών τεχνών, ονείρου και εφιάλτη. Μια υποβλητική παράσταση για την ταραγμένη σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη Γη.


ΘΕΑΤΡΟ 2012 - 2013
Η Στέγη στηρίζει τις κοινωνικά και πολιτικά «ευαίσθητες» καλλιτεχνικές προτάσεις που πραγματεύονται σκηνικά την κρίση στην Ελλάδα και τα παγκόσμια αδιέξοδα, αναδεικνύει καθιερωμένους στην Ευρώπη δημιουργούς, επαναπροσεγγίζει τους κλασικούς μέσα από τη ματιά νέων καλλιτεχνών, μετέχει σε ελληνο-ευρωπαϊκές και διεθνείς συμπαραγωγές, στηρίζει τους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες και τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία.
▪ Στην Εφηβική μας σκηνή, για δεύτερη χρονιά φέτος η Στέγη, η Σοφία Βγενοπούλου και η ομάδα Grasshopper παρουσιάζουν ένα νέο έργο για εφήβους, τα Ελεύθερα Υδατα του Γιάννη Τσίρου. Ένα ψυχολογικό πολιτικό θρίλερ για τους οικολογικούς προβληματισμούς τριών μαθητών λυκείου σχετικά με τη διαχείριση του νερού και τον επώδυνο δρόμο τους προς την ενηλικίωση.
Επιπλέον, για πρώτη φορά φέτος, τρεις δραματουργοί, η Εριφύλλη Λέκκα, η Γεωργία Μαυραγάνη και ο Λένος Χρηστίδης, αναλαμβάνουν να γράψουν τρία νέα έργα για εφήβους. Θα προκύψουν έπειτα από την ουσιαστική συνεργασία τους, κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με θεατρικές ομάδες σχολείων και θα παρουσιαστούν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου. Η Εφηβική σκηνή της Στέγης αποκτά τέλος και μια διεθνή διάσταση καθώς εγκαινιάζει φέτος τη συνεργασία της με το National Theatre του Λονδίνου και το εφηβικό πρόγραμμα Connections.
▪ Για πρώτη φορά φέτος, η Στέγη δίνει χώρο έκφρασης σε νέους δημιουργούς που θέλουν να πειραματιστούν με σύγχρονα καλλιτεχνικά ιδιώματα. Στο τριήμερο Stage, όπως ονομάσαμε την πρώτη αυτή πλατφόρμα νέων καλλιτεχνών, θα παρουσιαστούν προτάσεις από ομάδες που έχουν ήδη μία επαγγελματική παράσταση στο ενεργητικό τους, αλλά και από καλλιτέχνες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν την πρώτη δουλειά τους στη Στέγη. Την καλλιτεχνική επιμέλεια του Stage θα έχει η Stefanie Carp, διευθύντρια θεάτρου και χορού του Διεθνούς Φεστιβάλ της Βιέννης.
▪ «Πώς μπορείς να παραμείνεις καλός όταν γύρω σου είναι όλα τόσο ακριβά;» Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν, ένα από τα πιο δημοφιλή αλλά ελάχιστα παιγμένο στην Ελλάδα έργο του Μπρεχτ, θα κάνει πρεμιέρα τον Ιανουάριο στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Απρόβλεπτος, τολμηρός, ποιητικός και πιο σύγχρονος από ποτέ, ο Καλός άνθρωπος του Σετσουάν ανεβαίνει με τη Στεφανία Γουλιώτη στο διπλό πρωταγωνιστικό ρόλο, με ζωντανή μουσική και με ένα ανσάμπλ νέων αλλά ήδη καταξιωμένων καλλιτεχνών.
▪ Στη Στέγη καταφθάνουν τον Οκτώβριο οι Blitz. Η γνωστή ομάδα devised (επινοημένου) θεάτρου παρουσιάζει στη Μικρή σκηνή τη νέα της παραγωγή με τίτλο Late Night: μια αλλόκοτη χοροεσπερίδα για τη σημερινή κρίση και την παρηκμασμένη μας καθημερινότητα, στο ύφος των ταινιών του David Lynch και του Τζον Κασσαβέτη. Αμέσως μετά τη Στέγη, η παράσταση θα περιοδεύσει στη Γαλλία με πρώτο σταθμό το Μπορντό.
▪ Το Φεβρουάριο επιστρέφει στη Μικρή μας σκηνή ο Ανέστης Αζάς, αυτή τη φορά μαζί με τον Πρόδρομο Τσινικόρη και τον διακεκριμένο Γερμανό δραματουργό Γιενς Χίλλιε (Jens Hillje), που είναι επί χρόνια συνεργάτης του Τόμας Οστερμάιερ στη Σαουμπύνε. Θα παρουσιάσουν μια παράσταση-ντοκουμέντο για τη σημερινή κρίση στην Ευρώπη και το νέο μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Γερμανία. Τηλέμαχος είναι ο τίτλος του θεατρικού αυτού ντοκιμαντέρ που ανεβαίνει σε συμπαραγωγή με το Ballhaus Naunynstrasse, το κατεξοχήν διαπολιτισμικό θέατρο του Βερολίνου. Η παλιά γενιά μεταναστών και οι σημερινοί οικονομικοί μετανάστες θα αφηγηθούν στο κοινό τις προσωπικές τους Οδύσσειες – η Οδύσσεια του Ομήρου αποτελεί το συνεκτικό ιστό της παράστασης, ενώ το γνωστό τραγούδι των Clash, “Should I Stay or Should I Go”, που έχει επιλεγεί ως υπότιτλος, μοιάζει να ενσαρκώνει ιδανικά τους προβληματισμούς των νέων στην Ελλάδα της ύφεσης.
▪ Την άνοιξη η Στέγη παρουσιάζει, με τη στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου, ένα αφιέρωμα σε έναν από τους πλέον σημαντικούς πολιτικούς συγγραφείς της Ευρώπης και κορυφαίο σκηνοθέτη, τον Ζοέλ Πομερά (Joël Pommerat). Από τον ίδιο και την ομάδα του θα δούμε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης τη Μεγάλη και θαυμαστή ιστορία του εμπορίου (2011), μια παράσταση-μανιφέστο για τα αδιέξοδα της καταναλωτικής λογικής και την αδίστακτη αγορά εργασίας, τα όρια της ηθικής και του μάρκετινγκ. Με πέντε εξαιρετικούς ερμηνευτές επί σκηνής και μια υψηλής ευκρίνειας και σπάνιας ευαισθησίας σκηνοθεσία από τον ίδιο τον Πομερά.
Το αφιέρωμα στον Γάλλο δραματουργό ολοκληρώνεται με ένα δεύτερο έργο του, το πολυβραβευμένο Κύκλοι/Ιστορίες (2010) που ανεβάζει στη Μικρή σκηνή της Στέγης ο Γιάννης Λεοντάρης και η ομάδα Κανιγκούντα. Στο Κύκλοι/Ιστορίες ο Πομερά αναρωτιέται για τη χαμένη ουσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, τον ανθρωπισμό. Οι αριστοτεχνικά δομημένες σκηνές του, στα όρια μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, δημιουργούν ένα συναρπαστικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια του πολιτικού θεάτρου. Η ομάδα Κανιγκούντα ανεβάζει το έργο σαν ένα παράδοξο τσίρκο δωματίου με οκτώ ηθοποιούς να ερμηνεύουν περισσότερους από σαράντα ρόλους.
▪ Δυο χρόνια μετά την εξαιρετική επιτυχία τους στη Στέγη με τις Αντιγόνες, η γνωστή ομάδα από την Αμβέρσα tgSTAN επιστρέφει δυναμικά με ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Μαξίμ Γκόρκι, τους Παραθεριστές. Γραμμένο στις αρχές του εικοστού αιώνα, το έργο μιλά για τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που ανατρέπουν τη ζωή της αριστοκρατικής τάξης στη Ρωσία λίγο πριν από την Eπανάσταση. Αποφεύγοντας την όποια επικαιροποίηση, οι tgStan μεταφέρουν τους κλασικούς στο «εδώ και το τώρα», με μια φρέσκια, ανεπιτήδευτη ματιά και τον γνωστό, εντελώς προσωπικό τρόπο ερμηνείας αλλά και επικοινωνίας με το κοινό που βρήκε στη Μικρή Σκηνή της Στέγης έναν ιδανικό, σύμφωνα με τους ίδιους, χώρο έκφρασης.
▪ Οι Cheek by Jowl, η θρυλική βρετανική θεατρική ομάδα του πολυβραβευμένου Ντέκλαν Ντόνελαν (Declan Donnellan) έρχεται το Δεκέμβριο στη Στέγη με μία από τις πιο τολμηρές ερωτικές τραγωδίες της Αναγέννησης, το Κρίμα που είναι πόρνη (1629) του Τζον Φορντ – ένα συγκλονιστικό δράμα για τον αιμομικτικό έρωτα δύο αδερφών και τη διεφθαρμένη κοινωνία που θα τους οδηγήσει στο θάνατο. Καθιερωμένος διεθνώς για την αντισυμβατική ματιά του στα κλασικά έργα, ο Ντόνελαν στήνει μια παράσταση υψηλής έντασης με μουσικές εκρήξεις, ένα θαυμαστό επιτελείο ηθοποιών που χορεύουν και τραγουδούν, και ένα εντυπωσιακό σκηνικό περιβάλλον που φέρει την υπογραφή του στενού συνεργάτη του και συνιδρυτή της ομάδας, Νικ Όρμεροντ (Nick Ormerod). Ευχαριστούμε το Βρετανικό Συμβούλιο για τη στήριξη του στη μετάκληση της παράστασης.
▪ Ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της εποχής μας, ο διεθνούς φήμης εικαστικός, σκηνοθέτης και περφόρμερ William Kentridge (Ουίλιαμ Κέντριτζ), δημοφιλής για τις εγκαταστάσεις και τις multimedia παραστάσεις του κατά του απαρτχάιντ και της αποικιοκρατίας, έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας με το Refuse the Hour, μια ιδιότυπη «όπερα δωματίου» που ανεβαίνει σε συμπαραγωγή με τη Στέγη. Πρόκειται για τη θεατρική εκδοχή της εγκατάστασης με την οποία ο Νοτιοαφρικανός καλλιτέχνης συμμετείχε στη 13η Documenta του Κάσσελ. Πρωταγωνιστής σε αυτό το ονειρικό θέαμα, στα όρια μεταξύ τέχνης και επιστήμης, είναι ο ίδιος ο Κέντριτζ που αφηγείται, με πολύ χιούμορ, σαν σύγχρονος παραμυθάς, την Ιστορία του χρόνου ξεκινώντας από το μύθο του Περσέα που του διάβαζε ο πατέρας του όταν ήταν μικρός. Μαζί του στη σκηνή δεκατρείς χορευτές, μουσικοί, περφόρμερ και τραγουδιστές – αναφέρω ενδεικτικά την ανερχόμενη χορεύτρια και χορογράφο Dada Masilo και τον στενό συνεργάτη του, συνθέτη Philip Miller.


ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ 2012 - 2013
HELMUT NEWTON
Ακριβώς ένα χρόνο μετά τη μεγάλη και εξαιρετικά επιτυχημένη έκθεση του Robert Mapplethorpe, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών εγκαινιάζει την περίοδο 2012-13 με μία ακόμα μεγαλύτερη, αναδρομική έκθεση ενός άλλου σημαντικού φωτογράφου, ο οποίος, μαζί με τον Irving Penn, τον Richard Avedon και τον Herb Ritts, ανέτρεψε τα ισχύοντα μέχρι τη δεκαετία του ‘60 δεδομένα στη φωτογράφιση μόδας, προσδίδοντάς της μία υψηλή αισθητική και καλλιτεχνική διάσταση, στην οποία συνδυάζονταν ταυτόχρονα η υπεροχή της κομψότητας και η επιθυμία πρόκλησης, ακόμα και σκανδαλισμού, σε αρκετές περιπτώσεις.
Ο φωτογράφος για τον οποίο μιλάμε δεν είναι άλλος από τον Helmut Newton και η έκθεση που θα παρουσιάσουμε στον εκθεσιακό μας χώρο αποτελεί την πρώτη αναδρομική του στην Ελλάδα. Πρόκειται για την έκθεση που πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο του 2012 στο Grand Palais του Παρισιού, η πρώτη αναδρομική του Newton μετά τον θάνατό του, σε ηλικία 83 ετών, το 2004.
Μετά το Παρίσι και το Grand Palais, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και η Αθήνα είναι οι πρώτες που την υποδέχονται σε διεθνές επίπεδο, ως προς τα έργα βέβαια, διότι το στήσιμο της έκθεσης θα είναι εντελώς διαφορετικό.
Θα περιλαμβάνει 180 έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες του καλλιτέχνη από όλες τις μεγάλες θεματικές ενότητες, οι οποίες συναποτελούν το έργο του, όπως είναι, για παράδειγμα, οι σειρές με τους τίτλους A gun for Hire, Fired, Villa d’ Este, Habillé/Déshabillé, Domestic Nudes, καθώς και αρκετά από τα πολλά πορτραίτα ανθρώπων της μόδας και του θεάματος. Μεταξύ των 180 έργων, συμπεριλαμβάνονται και οι είκοσι μία μεγάλου μεγέθους εντυπωσιακές φωτογραφίες του, που οι διαστάσεις τους ξεπερνούν τα δύο μέτρα ύψος, και ανάμεσά τους τα περίφημα μεγάλα γυναικεία γυμνά του, τα οποία αποτελούν μία ενότητα που άρχισε να δουλεύει, με διαλείμματα βέβαια, από το 1980 μέχρι το 1993.                                
Το ενδιαφέρον τους, πέρα από τη μεγάλη αίσθηση που προκαλούν λόγω θέματος και μεγέθους, έγκειται στο γεγονός ότι είχαν ως πηγή έμπνευσης τις φωτογραφίες των αστυνομικών ταυτοτήτων των τρομοκρατών που έδρασαν τη δεκαετία του ’70 στη Γερμανία, έτσι όπως τις μεγέθυναν και τις διοχέτευαν στα ΜΜΕ οι δικαστικές αρχές. Η διάσταση ανάμεσα στην πηγή έμπνευσης και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι τόσο τεράστια, όσο και τα μεγέθη των έργων.  
Η διάθεσή του να σοκάρει γίνεται το όχημα προκειμένου να ασκήσει δριμεία κριτική σε αυτό που ταυτόχρονα υπηρετεί, δηλαδή στη διαφήμιση, στην εμπορευματοποίηση, στην εκμετάλλευση του γυναικείου γυμνού, στον άκρατο καταναλωτισμό και στον εκμαυλισμό του καταναλωτικού κοινού…
«Λατρεύω τη χυδαιότητα. Με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά, που τη θεωρώ πιο διεγερτική από το καλό γούστο, το οποίο στην πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά τυποποίηση του βλέμματος», λέει σε συνέντευξη του στα μέσα της δεκαετίας του ’80, κάτι που μοιάζει όχι τυχαίο, αν σκεφθεί κανείς ότι από ορισμένους τουλάχιστον αυτή η δεκαετία θεωρείται ίσως η πλέον κακόγουστη του 20ού αιώνα… Eυκαιρία να αναθεωρήσουν.   
Η έκθεση, που θα εγκαινιαστεί στις 12 Νοεμβρίου 2012 και θα διαρκέσει έως τις 3 Μαρτίου 2013, γίνεται σε αποκλειστική συνεργασία με το HELMUT NEWTON FOUNDATION που έχει ως έδρα το Βερολίνο, ιδρύθηκε από τον ίδιο τον καλλιτέχνη ένα χρόνο πριν από το θάνατό του και εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2004, έξι μήνες μετά το μοιραίο τροχαίο δυστύχημα στο Hollywood, που του στοίχισε τη ζωή και ήταν συνέπεια μίας σοβαρής καρδιακής προσβολής.
Ο ίδιος έλεγε για τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπιζε τη φωτογραφία: «Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Αν τυχόν οι φωτογραφίες μου εκτεθούν σε αίθουσες τέχνης ή μουσεία, τόσο το καλύτερο. Αλλά εγώ δεν τις τράβηξα με αυτόν το στόχο. Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής» (εξ ου και η σειρά με τον τίτλο A gun for hire) Ένας μισθωμένος εκτελεστής, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε εμείς, που πετύχαινε πάντα διάνα τον στόχο του.
 
ROBERT WILSON
Η δεύτερη έκθεση που θα φιλοξενήσει η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών αφορά έναν εξίσου ρηξικέλευθο και πολύπλευρο δημιουργό, ο οποίος είναι σκηνοθέτης, εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνογράφος. Είναι ο άνθρωπος που αναμειγνύοντας ήχο, εικόνα, κείμενο και κίνηση, δημιουργεί παραστάσεις, εκθέσεις και εικαστικές εγκαταστάσεις, που μας αφήνουν άφωνους από την έκπληξη και τη μαγεία. Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούμε θέατρο και όπερα, προσδίδοντας στο σχεδιασμό ήχου και φωτισμού υπόσταση αυθύπαρκτου έργου τέχνης ή αυτόνομου θεατρικού συστατικού, και δεν είναι άλλος, όπως πιθανόν έχετε καταλάβει, από τον Robert Wilson, του οποίου η παρουσία φέτος στον αθηναϊκό χώρο είναι εντονότερη παρά ποτέ, αφού σε έναν περίπου μήνα από τώρα κάνει πρεμιέρα η παράσταση Οδύσσεια που σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο.  
Στον εκθεσιακό χώρο της Στέγης θα παρουσιαστεί από τα τέλη Μαρτίου έως τα τέλη Ιουνίου 2013 ολόκληρη η σειρά Video - Portraits του Bob Wilson, που αποτελούν μία ιδιότυπη μορφή τέχνης, η οποία συνίσταται στο διάλογο μεταξύ φωτογραφίας, κινηματογράφου, λογοτεχνίας και μουσικής, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως ένα σχόλιο στην ιστορία της προσωπογραφίας ως εικαστικού είδους. Παρά τη φαινομενική στασιμότητα των ηρώων, διακρίνεται σε αυτά μία αργή, σχεδόν ανεπαίσθητη εξελικτική διαδικασία, που προκαλεί την περιέργεια και το ενδιαφέρον του θεατή, κρατώντας μας σε ένα διαρκές σασπένς.
Πρόκειται για ένα ενιαίο έργο που αποτελείται από 56 βίντεο-προσωπογραφίες (ορισμένες από αυτές σε πολλαπλές εκδοχές), τις οποίες συνέλαβε και σκηνοθέτησε στο διάστημα από το 2004 έως το 2009, χρησιμοποιώντας εικόνα υψηλής ευκρίνειας και συνδυάζοντας κάθε ένα από τα πορτραίτα με μία πρωτότυπη μουσική σύνθεση, επιστρατεύοντας συνθέτες όπως οι Lou Reed, Nino Rota, David Byrne, Tom Waits, Bernard Hermann, Michael Galasso, ή ενορχηστρώνοντας έργα των Bach, Beethoven, Massenet, Tchaikovsky και Wagner. Πρωταγωνιστές είναι διάσημοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές, εικαστικοί καλλιτέχνες, συγγραφείς, αλλά και ζώα.
Η παραγωγή κάθε βίντεο απαιτεί μήνες για να ολοκληρωθεί και η διαδικασία περιλαμβάνει το σχεδιασμό του ιδιαίτερου κάθε φορά σκηνικού, φωτισμού, μακιγιάζ και κοστουμιού. Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, ο Wilson ζητάει από τους πρωταγωνιστές να «μη σκέπτονται τίποτα» και περιορίζει την κίνηση αυτών των ιερών τεράτων του star system σε μία ή δύο χειρονομίες, εκτελεσμένες σε πολύ αργή κίνηση. Η διάρκεια των βίντεο ποικίλλει από τα 30 δευτερόλεπτα έως τα 20-25 λεπτά, μεγάλη διάρκεια αν αναλογιστεί κανείς ότι τους αναγκάζει να μείνουν ακίνητοι για τόση ώρα.
Το περιεχόμενο των video-portraits έχει συχνά ως αφετηρία ιστορικές μορφές και έργα τέχνης που δημιουργούν υπόγειους, σαρκαστικούς πολλές φορές, συνειρμούς στο θεατή: η Jeanne Moreau, για παράδειγμα, παρουσιάζεται ως Μαρία Στιούαρτ σε αντίστοιχο πίνακα του 1578, η Isabelle Huppert ως Greta Garbo, ο Johnny Depp ποζάρει ως Rrose Sélavy (όνομα που απέδιδε στον εαυτό του ο Marcel Duchamp, φωτογραφημένος ως γυναίκα από τον Man Ray), η Salma Hayek μεταμορφώνεται σε κύκνο υπό τους ήχους του Τσαϊκόφσκι, η Winona Ryder εμφανίζεται ως πολύ χαρωπή, αν και θαμμένη έως το λαιμό στην άμμο, Winnie στις Ευτυχισμένες μέρες του Beckett, ο Mikhail Baryshnikov ως Άγιος Σεβαστιανός πληγωμένος από δεκάδες λόγχες, η πριγκίπισσα Καρολίνα του Μονακό παραπέμπει στη μητέρα της Grace Kelly, όταν πρωταγωνιστούσε στην ταινία Σιωπηλός μάρτυρας του Χίτσκοκ, ενώ η Dita von Teese πάλι δεν παραπέμπει παρά στον εαυτό της.
 «Ο σκύλος που παραφυλάει το θήραμά του δεν ακούει με τα αυτιά του, αλλά με τα μάτια του, με όλο του το σώμα», λέει ο Wilson. Σας καλούμε να δείτε και να ακούσετε την έκθεση με όλες σας τις αισθήσεις, με όλο σας το σώμα.


Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/xpress/public_html/templates/jsn_time_free/html/com_k2/templates/default/item.php on line 164
Rate this item
(0 votes)