Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/xpress/public_html/components/com_k2/models/item.php on line 763

Στέλιος Πισσής: Συνθέτοντας την Ευτυχία!

Μέχρι πρόσφατα πίστευα πως το συναίσθημα το οποίο είναι δύσκολο να εκφραστεί με λέξεις που να είναι αντάξιές του, είναι η αγάπη. Έπρεπε φαίνεται να παρευρεθώ στην ομιλία της κ. Αγλαΐας Πισσή προκειμένου να ανακαλύψω πως εξίσου δύσκολα εκφράζεται και ο θαυμασμός. Ειδικά όταν θαυμάζεις κάποιον για τα "κατορθώματα" της ψυχής του.

Έτσι, λοιπόν, γνωρίζοντας ήδη το έργο του Στέλιου Πισσή και όλα όσα έχει καταφέρει παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, βρεθήκαμε στην αίθουσα του Μεγάλου Βασιλείου ανυπομονώντας να ακούσουμε τα λόγια της μητέρας του.
Όπως είπε η κ. Πισσή δεν είναι εύκολο για μια μητέρα να μιλάει για το γιο της, ωστόσο άδραξε την ευκαιρία για να μας δείξει τον τρόπο που το πρόβλημα μετατράπηκε σε ευλογία και ο πόνος σε αγάπη. Όταν, λοιπόν, η ίδια και ο σύζυγός της ήταν 38 ετών και έχοντας ήδη 2 παιδιά, τους ανακοίνωσαν πως ο εφτάχρονος τότε Στέλιος πάσχει από μυϊκή δυστροφία μια σκληρή ασθένεια, χωρίς  παράθυρο ελπίδας, «ήταν ένα σοκ που δεν κράτησε πολύ». Γνωρίζοντας πως ο δρόμος τους θα είναι μακρύς και δύσκολος θεώρησαν πως η σπατάλη δυνάμεων σε απαισιόδοξες σκέψεις, παράπονα και αρνητική θεώρηση της ζωής δε θα βοηθούσαν. Σε τι σκέψεις μας βύθισε όλους αυτή η φράση της…, πόσες φορές άραγε παραπονιόμαστε εμείς για πράγματα ασήμαντα και επιτρέπουμε σε ανούσιες καταστάσεις να μας προκαλούν θλίψη και εκνευρισμό;
Αγωνίστηκαν το πρόβλημα να μην επηρεάσει αρνητικά τη ζωή τους και να κάνουν πράξη το "άδιαλείπτως προσεύχεσθαι". Άλλωστε, ο ίδιος ο Στέλιος δέχτηκε το πρόβλημα χωρίς καμιά αμφισβήτηση της θεϊκής αγάπης και δικαιοσύνης. Τα λόγια του δυνάμωναν όλη την οικογένεια. Η ασθένειά του περνάει από διάφορα στάδια και οι ίδιοι πρέπει κάθε φορά να τον προετοιμάζουν. Τροχοκάθισμα στα 20, αναπνευστήρας στα 22, παραμονή στο κρεβάτι στα 26, τραχειοστομία στα 33. Ο ίδιος μοιάζει να είναι έτοιμος να δεχτεί το κάθε στάδιο, ενώ πάντα η αντιμετώπισή του είναι αισιόδοξη και γεμάτη χιούμορ. Χαρακτηριστικά, όταν έβαλε αναπνευστήρα είπε πως: «Ευχαριστώ το Θεό που ζω στην εποχή της τεχνολογίας και υπάρχουν αυτά τα μηχανήματα». Όλα προσπαθεί να τα κάνει πιο εύκολα για τον εαυτό του μα κυρίως για τους άλλους.
Αυτοδίδακτος στην αρχή κι έπειτα με δάσκαλο καλλιέργησε το ταλέντο του. Αρμονία, μουσική κι έπειτα μόνος του προχώρησε στη σύνθεση και στην ενορχήστρωση κάνοντας αλματώδη πρόοδο. Πάντα με χαρά και πνεύμα συνεργασίας. Καμιά φορά όταν βλέπει τους γύρω του να απελπίζονται τους ρωτάει πόσα πράγματα χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένοι. Στη δική του ευτυχία λέει περιλαμβάνονται τα εξής τέσσερα πράγματα: ο Θεός, η μουσική που είναι η ζωή του μεταφορικά, ο υπολογιστής και ο αναπνευστήρας του που είναι η ζωή του κυριολεκτικά. Τι κρίμα που εμείς αναζητάμε την ευτυχία στα μεγάλα και σπουδαία και όχι στα απλά και καθημερινά…
Πλέον, στα 35 του χρόνια περνάει όλη του τη μέρα στο κρεβάτι, προσεύχεται, επικοινωνεί, συνθέτει, γράφει. Σ’ ένα δωμάτιο χωρούν όλα, η αγάπη, η ζωή, ο Θεός. Η μουσική του έχει περάσει τα σύνορα και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο χαρίζοντάς του διακρίσεις, βραβεία και γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους.
Η διάκριση που ξεχωρίζει η κ. Πισσή είναι όταν το 2009 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πνευματικών Δικαιωμάτων του απένειμε βραβείο για την προσφορά του στη μουσική και τον πολιτισμό. Βραβείο που σπάνια απονέμεται παγκόσμια και πρώτη φορά δόθηκε σε Κύπριο.
Έχοντας την κατάλληλη τεχνολογική υποστήριξη μπορεί και χρησιμοποιεί τον υπολογιστή με το μικρό του δαχτυλάκι. Κι όταν καμιά φορά τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του μη ξέροντας τι να κάνει τις μουσικές που τον κατακλύζουν σκέφτεται πως όταν κι αυτό το δαχτυλάκι εξασθενίσει θα βρει τον τρόπο, θα δουλεύει με τα μάτια. Κι όταν ούτε αυτό μπορεί να κάνει θα σκέφτεται τις μουσικές του και θα προσεύχεται. Χωρίς ηττοπάθεια και μεμψιμοιρία.
Ίσως, βέβαια αυτό που μας συγκίνησε περισσότερο να είναι η έκδηλη έγνοια του Στέλιου για το συνάνθρωπο. Πάντα προσφέρει τα έσοδά του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η μητέρα του αναφέρει πως η μάχη που δίνει ο Στέλιος δεν είναι τόσο για να κρατηθεί στη ζωή όσο για να προσφέρει στο συνάνθρωπο κάτι από το περίσσευμα της αγάπης του. Καταλαβαίνει πως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται μέσα του και εξαρτάται από τη σωστή τοποθέτηση προς τον εαυτό μας αλλά και προς το συνάνθρωπο. Εμείς άραγε πότε θα το συνειδητοποιήσουμε αυτό;
Ο Στέλιος Πισσής λειτουργεί σαν οικουμενικό πρότυπο δύναμης, πίστης και αγάπης για όλους μας. Η μητέρα του αναφέρει πως πολλοί άνθρωποι που γνώρισαν το Στέλιο τους είπαν πως απέφυγαν την αυτοκτονία, ξέφυγαν από τα ναρκωτικά, αναζήτησαν το Θεό και επαναπροσδιόρισαν τις αξίες και τους στόχους τους. Λογικό δεν είναι; Αν έχεις μπροστά σου ολοζώντανο το παράδειγμα της ελπίδας εσύ πως μπορείς να απελπίζεσαι; Η ίδια λέει και μας συγκλονίζει πως: «ευχαριστούμε το Θεό που μας χάρισε το Στέλιο και μας τον ξαναχάρισε και μας τον ξαναχάρισε».
Μέσα στη βουή του κόσμου, στο σκοτάδι της ματαιοδοξίας και του εγωϊσμού χανόμαστε και αφήνουμε τα ασήμαντα να μας απομακρύνουν από το αιώνιο και αληθινό. Η ομιλία έκλεισε με το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα μέσα από τα λόγια του ίδιου του Στέλιου: «Αν ο κήπος μου πρέπει να είναι ένα μόνο λουλούδι ανάμεσα σε δύο πέτρες Θεέ μου κάνε να αγαπήσω αυτόν τον κήπο».
Κι αν, λοιπόν, δεν μπορύμε να βρούμε τα ακριβή λόγια για να περιγράψουμε το θαυμασμό που μας προκάλεσε η ομιλία της κ.Πισσή, μπορώ να πω αυτό που έμεινε στη δική μου καρδιά. Πως όσο δύσκολο φορτίο κι αν πρέπει να κουβαλήσουμε οφείλουμε να κρατάμε ζωντανή την ελπίδα και την πίστη μας, χωρίς σπατάλη δυνάμεων σε διαμαρτυρίες και φόβους. Είναι ωραίο άλλωστε να πιστεύεις πως το χαμόγελο και η ελπίδα αρκούν για να σώσουν τον κόσμο μας…


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ


Ήμουν εκεί: Κυριακή 21 Αυγούστου 2011, στις 18:00.
Που: Σύναξη Γυναικών Στελεχών (Σύλλογος Μεγάλου Βασιλείου), Εξάρχεια, Αθήνα
Τι: "Αφιέρωμα σ’ ένα παιδί θαύμα, το Στέλιο Πισσή!"


Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/xpress/public_html/templates/jsn_time_free/html/com_k2/templates/default/item.php on line 164
Rate this item
(0 votes)