Η αποκάλυψη ότι ο Εθνικός Ύμνος της Τουρκίας προστατεύεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας τα οποία ανήκουν στην γερμανική εταιρεία GEMA, ξεκίνησε στην Τουρκία έναν αγώνα νομοθετικών ρυθμίσεων προκειμένου να καταστήσουν τον ύμνο, δημόσια περιουσία. Την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2010, κατά τη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου της Τουρκικής κυβέρνησης, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Recep Tayyip Erdogan, συζητήθηκαν οι νομικές προτάσεις για την οριστική επίλυση του ζητήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την 89χρονη ύπαρξη του τουρκικού ύμνου, ουδείς γνώριζε, έως τότε, ότι είχε τεθεί κάτω από τη νομική προστασία των δικαιωμάτων. Περισσότερες λεπτομέρειες οι οποίες αφορούν την υπόθεση της Τουρκίας μπορείτε να διαβάσετε δημοσίευμα (16 Δεκεμβρίου, 2010) στο e-tetradio.

Επειδή λοιπόν η εμπλοκή ανάρτησης περιεχομένου στο You Tube μας βάζει σε υποψίες για το ποιος παράνομα απαιτεί και καρπώνεται δικαιώματα από τη μετάδοση του Εθνικού Ύμνου μας, ο υπουργός πολιτισμού κ. Πάνος Παναγιοτόπουλος, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκουν και οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων, καλείται να διερευνήσει αν ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν", έχει πέσει κι αυτός θύμα δικαιωμάτων ώστε να μη φθάσουμε στο σημείο να πει κάποιος αρμόδιος αυτό που είπε ο Abdurrahman Celik, διευθυντής του Τουρκικού υπουργείου πολιτισμού για τα πνευματικά δικαιώματα, στην αντιπροσωπεία ειδήσεων της Ανατολίας : “Τόσο καιρό, ήταν παραμελημένο και κατά συνέπεια ξεχασμένο το θέμα. Εάν μας ρωτήσουν οι ξένοι σε ποιους ανήκει ο εθνικός ύμνος, ποιος θα μας καταλάβει εάν τους πούμε ότι είναι δικός μας;”
Προκειμένου να βοηθήσουμε τη διερεύνηση του θέματος δίνουμε τα εξής στοιχεία:
α) Ή το You Tube αυθαιρετεί και προβαίνει σε εμπλοκή προκειμένου να καρπώνεται ποσά από διαφημίσεις ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν δικαιώματα.
β) Ή κάποιος φορέας συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων έχει δηλώσει κάτοχος πνευματικών ή συγγενικών δικαιωμάτων του Εθνικού ύμνου.
Ως πρώτο βήμα να ζητηθεί από τους ιδιοκτήτες του You Tube να διευκρινιστεί αν κάποιος φορέας ή πρόσωπο έχει δηλώσει κάτοχος δικαιωμάτων.
Από την μεριά των πνευματικών δημιουργών και των κληρονόμων τους, λογικά, δεν τίθεται θέμα διότι όπως ορίζει ο νόμος: “Η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του δημιουργού και εβδομήντα (70) χρόνια μετά το θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η Ιανουαρίου του έτους, το οποίο έπεται του θανάτου του δημιουργού”.
Όπως γνωρίζουμε, ο εθνικός ποιητής μας, Διονύσιος Σολομός, απεβίωσε το 1857 κι ο Νικόλαος Μάντζαρος, ο οποίος ανέλαβε τη μελοποίηση του ύμνου, απεβίωσε το 1872. Άρα απομακρύνεται ένα ενδεχόμενο αντίστοιχης εμπλοκής με αυτή που είχε η Τουρκία.
Ως προς τα συγγενικά δικαιώματα ενδέχεται να υπάρχει εμπλοκή επειδή ο νόμος αναφέρει ότι: “Η διάρκεια των δικαιωμάτων των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών ορίζεται σε πενήντα (50) χρόνια μετά την ημερομηνία της ερμηνείας ή εκτέλεσης, αλλά δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τη διάρκεια της ζωής του ερμηνευτή ή εκτελεστή καλλιτέχνη. Ωστόσο, αν εντός της περιόδου αυτής γίνει νόμιμη δημοσίευση ή νόμιμη παρουσίαση στο κοινό της υλικής ενσωμάτωσης της ερμηνείας ή εκτέλεσης, τα δικαιώματα αυτά διαρκούν πενήντα (50) χρόνια από την ημερομηνία της πρώτης αυτής δημοσίευσης ή της πρώτης αυτής παρουσίασης στο κοινό, ανάλογα με το ποια έγινε πρώτη.
Τα δικαιώματα των παραγωγών φωνογραφημάτων (παραγωγών υλικών φορέων ήχου) λήγουν πενήντα (50) έτη μετά την πραγματοποίηση της υλικής ενσωμάτωσης”.
Εάν ο υφιστάμενος νόμος 2121/93 δεν προστατεύει τον εθνικό ύμνο, πρέπει σύντομα να προστεθεί μια ρύθμιση στο νόμο, το συντομότερο δυνατό. Το κύριο σημείο της πρότασης νόμου πρέπει να καθορίζει με τέτοιο τρόπο τα δικαιώματα, ώστε να μη μπορεί κάποιος παράνομα να τα απαιτήσει. Οι εθνικοί ύμνοι όπως και τα εθνικά σύμβολα είναι δημόσια περιουσία!